एकदा सर्व नाती तोडून
एकटीनेच जगायच ठरवलं...
माझ्या सग्यासोयऱ्यांशी
मीच बंड केलं! म्हटलं दयाव सगळ सोडून...,
तितक्यात मनातल एक दार उघडलं
आतल्या दृश्यानं, जणू मनचं जिंकलं!
एक पाऊल आपसुकच आत पडलं,
वातावरण गजबजलेले...
बाया-बापड्यांनी भरलेलं,
पुष्पहारांनी सजवलेलं,
सुगंधाने दरवळणारं,
चिमुकल्या स्वरांनी किलबिलणार,
सनई-चौघडयांनी दुमदुमूणार...
त्याच्या तालावर मध्येच डुलणार!
मिष्टानांच्या मधूर लाटेबर, घरभर फिरणार,
आनंदाच्या झोक्यावरून, मनसोक्त हिंदोडणारं!!!
अगदी इन्द्रदरबारातील सूखवास्तू सोहळाच जणू....!
बेफाम निसर्गसौंदर्यात भर टाकण्यासाठी
भूमातेच्या पाठीवर पाय रोवून आलेल्या
चिमुकलीच्या जन्म स्वागताचा सोहळा...!
अचानक दुसरीकडून...,
काळीज चिरणारा
मनाला भेडसावणारा,
कानशीलांवर आदळून
त्याच्या ठिकऱ्या-ठिकऱ्या करणारा ,
हा जहरी, भेसूर, बेबंध, उन्मत्त,
कर्कश्श आक्रोश......???
कसला होता तो.......???
माझ्या आत्म्याचा....,
चिमुकलीच्या देहाशी झालेल्या मिलापाचा सोहळा,
अन्...
माझ्या देहापासून काडीमोड झाल्याचा विद्रोह होता तो...!!!
 |
| Photo by-pallavi |
