आदल्या दिवसावर अंगावरच पांघरूण टाकायला अन् आजचा दिवस सूर्याच्या प्रकाशाने दैदिप्यमान करायला रोज येते ती..."सकाळ!"
कधी फार उत्साही, कधी अगदीच कंटाळवाणी उठल्या- उठल्याच बोर व्हायला लागतं ना... ती कंटाळवाणी सकाळ. तिच्याबरोबर येणारा कंटाळवाणा दिवस!!!
प्रत्येक दिवस नसतो ना सारखा... कितीही ठरवलं तरी प्रयत्न केला तरी ठरवलेलं काही होतच नाही आपल्याकडून. आणि असा फक्त 1 दिवस असत नाही. कधी कधी लगेच mood fresh होतो; पण कधी कधी असे बोरिंग दिवस एकामागे एक येतच राहतात. आणि आपण सगळे आता अशा परिस्थितीत आहोत की सततच छोट्या छोट्या गोष्टी देखील त्रासदायक वाटतात. भयंकर असतं ना.
मग अशावेळी पुस्तक वाच, motivational quotes वाच, गाणी ऐक, movie पहा, तुझा ज्यात interest आहे ती गोष्ट कर. असे अनेक सल्ले कानावर पडतातच...
पण मुळात मला यावेळी कशातच interest नाहिये, सगळं सुन्न झालय, शांत बसायचंय, पडून राहायचंय, कुणाशीच बोलायचं नाही, काहीही करायचं नाही हे आपल्या मनात चाललेलं असतं. आणि Its ok to be sad, Its ok to be bored, Its ok to have bad days...
आनंद, राग, प्रेम, उत्साह आशा वेगवेगळ्या अवस्थांतून मन प्रवास करत असते... त्यात असे दिवस ही येणार जिथे सगळं थांबलं आहे असं वाटत. पुढचं काही सुचत नाही किंवा, पुढचा काही विचार करण्याचीच इच्छा नसते.
आपणच म्हणतो ना माणूस भावनाशील आहे, केवळ माणसालाच मन आहे, ज्यामुळे आपण मनाच्या विविध अवस्था अनुभवू शकतो. त्यामुळे... आपण मनाची ही अस्वस्थ किंवा स्तब्ध अवस्था अनुभवत असू तर त्यात गैर अस काहीच नाही ना... आणि आपण हे मान्य करणं ही प्रथम पायरी असली पाहिजे या दिवसांवर मात करण्याची!
मान्य करणे म्हणजे काय तर- "असे दिवस येतात, सगळ्यांच्या आयुष्यात येतात... आणि निःशंकपणे ते दूर ही जातात" यावर अढळ विश्वास ठेवणे. याच विश्वासाला आपली प्रेरणा बनवायची....
कारण.... आपल्या गरजा पूर्ण करायला भाग पडणारी अंतरिक शक्ती म्हणजे "प्रेरणा" असते. आणि आनंदी राहणे ही स्वभावतःच माणसाची गरज असते.
प्रेरणा आपल्याला "जिवंतपणा" देते. जेव्हा कुठलीच गोष्ट आपल्याला प्रेरित करत नाही..., किंवा खरे तर... आपण कोणत्याही गोष्टीतून प्रेरणा घेण्यास हतबल होतो.... तेव्हा आयुष्य "शुन्यात" जाते. आणि आपण, केवळ श्वास घेतोय म्हणून "जिवंत" असतो.... पण... " जिवंतपणा" "शुन्यात"च अडकलेला असतो. म्हणून प्रेरणा ढळू द्यायची नाही.
