कसली बरोबरी करतेस गं,
शक्य आहे का तुझी माझी बरोबरी.
तू किती श्रीमंत मी किती गरीब
जाणतेस का केवढी मोठीय ही दरी.
तुझं सगळं कसं नीटनेटकं,
आणि मी ही अशी फाटकी.
तुझ्याकडे कसा गं मऊशार पलंग
जमीन अंथरूण अन् गारठाच माझी रजई.
तुला खायला किती गं नाना मिष्टान्नं,
फक्त पाणी पिऊन झोपण्यात पण मला नाही बाई कचराई.
तुझ्याकडे शोभेसाठी लाईट
मला नाही भरणं होत बिलं विजेची.
तुला आवडतो ना गं पाऊस
मला त्यात छप्पर बुडण्याचीच भीती.
तुझं इंग्रजी शिक्षण
अन् मी मात्र अडाणी.
तुला माझी लाज
पण मला आवडेल गं तुझी मैत्री.
तू रुबाबदार, आलिशान
खिन्नता अन् दारिद्र्य माझ्या दारी.
म्हणून बाई तू श्रीमंत अन्
माझी मी गरीबच बारी.
